Het magazijn gesloopt en het productiedeel wat ook binnen enkele weken zal verdwijnen…

Alles bijeen ben ik nu 36 jaar binnen verschillende ondernemingen actief als directeur. Al die jaren heb ik getracht zo goed mogelijk de belangen van aandeelhouders te behartigen. Toegegeven, ik heb ook minder prettige besluiten moeten nemen en/of moeten uitvoeren. Alles in het kader van omzetgroei, winstoptimalisatie, of simpelweg om de continuïteit te waarborgen en arbeidsplaatsen te behouden.

Inmiddels liggen de bijna 30 jaren van mijn carrière in de bouwchemie al een tijdje achter mij. In 2013 kreeg ik als consultant de gelegenheid kennis te maken met de wereld van controlled environment in zijn algemeenheid en cleanrooms in het bijzonder. Na zoveel jaren actief te zijn geweest in de bouwchemie kreeg ik op mijn 58^e levensjaar de kans een geheel nieuw werkgebied te leren kennen en ben ik heden ten dage ontzettend enthousiast over mijn directietaken bij Brecon Cleanroom Systems. Voor de trouwe lezer van deze blog is het wel bekend dat ik met veel enthousiasme kan schrijven over onze prestaties binnen dit marktsegment. Ook zijn mijn blogs doorgaans erg positief en tracht ik hier en daar zaken met de nodige humor te beschrijven.

Nu heb ik echter heel spontaan een op het eerste oog een wat melancholieke blog geschreven op grond van het feit dat ik per toeval op een regenachtige zaterdagochtend de oude bedrijfslocatie van Hoeka aanschouwde, op weg naar huis vanaf het voetbalveld waar mijn twee jongste kleinzonen hun voetbalwedstrijd hadden gespeeld.

Het was al weer vele jaren geleden dat ik door de straat was gereden waar Hoeka gevestigd was. Het bedrijf waar decennia lang coatings, pleisters en vloerafwerkingsproducten werden ontwikkeld en geproduceerd, en waar ik als directeur vanaf 1983 vijftien jaar de scepter mocht zwaaien. Ik wist uiteraard dat de nieuwe eigenaren sinds 2012 het bedrijf ook al weer hadden verkocht en had vernomen dat de fabriek inmiddels geen activiteiten meer ondernam. Al het personeel was in 2017 en 2018 ontslagen en het gebouw stond er leeg en verlaten bij sinds vorig jaar.

Nu had de sloophamer toegeslagen en was er nog maar een deel zichtbaar van wat tot maar voor enkele jaren geleden een mooi en efficiënt productiebedrijf was. Ik moet vaststellen dat ik erg triest werd door de aanblik van het eens zo goed onderhouden bedrijfspand, zo volledig gehavend en ontdaan van haar ziel. Half gesloopt is elk gebouw lelijk en afstotend. In dit geval zal echter iedere oud-collega verdrietig zijn geworden bij het beeld boven dit artikel.

Wat hebben we mooie tijden meegemaakt en wat heeft dit bedrijf mooie resultaten geleverd in haar goede jaren! Vele mensen hebben een groot deel van hun leven in dit gebouw doorgebracht. Of het nu productiemedewerkers, laboratorium- of kantoormensen waren of de collegae in de logistiek…. Eenieder was begaan met het bedrijf en allemaal gingen we voor goede resultaten. Er werd echt hard gewerkt!!

En goede resultaten waren er. Zowel financieel als maatschappelijk. Met onze ISO zorgsystemen waren we als een van de eerste bouwchemiebedrijven actief in Nederland. Niet voor niets wonnen we de INK Kwaliteitsprijs in 1997. We lieten de NS en de Nederlandse Post achter ons en waren zo trots als een pauw dat we op het podium mochten staan voor de uitreiking van deze prachtige prijs. Veel publiciteit en lovende woorden vielen ons ten deel en hierdoor steeds meer internationale erkenning en mooie omzetgroei. Denk nog even terug aan mijn laatste blog waarin ik schreef over de aanhang van supporters en sympathisanten als je wint en straalt.

INK prijs in 1997 gemaakt door Borek Sipek, de prominente Tsjechische glaskunstenaar en architect, in 2016 overleden.

Het was echter een groot Duits Chemisch concern, wat als “rupsje nooit genoeg” besloot de gezonde groep van Relius bedrijven, waartoe ook Hoeka behoorde, uiteindelijk te verkopen en het verlies van honderden arbeidsplaatsen voor lief te nemen. Ook ik verloor toen mijn positie als CEO en mijn plaats in de Board of Directors binnen het concern, en mocht met een gouden handdruk na 25 jaar dienstverband de toko verlaten.

8% tot 10% winst over de gerealiseerde omzet en een uitstekend rendement van 15% op geïnvesteerd vermogen (ROCE) bleek niet voldoende te zijn. Men besloot alles in kleine delen op te splitsen en een mooie internationale groep van bedrijven, met zo’n 1.500 man in dienst, werd deels gesloten of verkocht.

Elke partij die een fabriekslocatie of activiteit overneemt of hiermee fuseert roept dat 1+1 door synergie een 3 zal opleveren, maar de realiteit haalt deze mooie woorden en voorspellingen regelmatig hard in, zoals dat al zo vaak is gebeurd bij overnames en fusies in het verleden. Natuurlijk is niet alles in de Relius Group verloren gegaan, maar het concern-denken heeft duidelijk haar sporen achtergelaten. De trieste aanblik van het bedrijfspand in mijn woonplaats Deurne was aanleiding tot de wat melancholieke gedachten deze zaterdagochtend.

In de middag lees ik echter de krant en laat de verschrikkelijke beelden op me inwerken van de terrorist die in Nieuw-Zeeland 50 mensen heeft vermoord. Uiteraard veel nieuws over de door te voeren Brexit-strategie en hoe dit mogelijk allemaal gaat aflopen.

Maar tevens economisch nieuws uit de regio trekt mijn aandacht. Enkele positief denkende CEO’s uit de regio die goede verwachtingen hebben voor 2019 en duidelijk maken dat het topjaar 2018 ook wat moeilijk is te evenaren, laat staan te verbeteren.  En een wat afwachtende houding van hoogleraar Bart Vos van de universiteit in Tilburg die op basis van de inkoop managers index eerder een wat minder gerust gevoel heeft bij de lopende ontwikkelingen.

Hoe blij word ik dan van een enthousiaste CEO als Huub van de Vrande, verantwoordelijk voor de inmiddels zeer internationale Neways groep. Ook hij is zich bewust van de onrust door een Brexit en is oplettend wat een Trump zoal roept en twittert. Het is echter Huub die letterlijk in het artikel wordt geciteerd met de woorden: “We kunnen niet continue verbeteren, en moeten wennen dat er af en toe gas wordt teruggenomen”.  Kijk, dat noem ik nou een mens met een gezond gevoel voor ondernemerschap en een realistische kijk op zakelijke ontwikkelingen.

De resultaten van een onderneming moeten uiteraard bevredigend zijn. Winstcijfers moeten aandeelhouders een goed rendement verstrekken op het geïnvesteerd vermogen. “Shareholder value” dient te stijgen. Maar men dient álle stakeholders tevreden te houden. Ook onze medewerkers mogen erop vertrouwen te werken voor aandeelhouders met een gezond en normaal verwachtingspatroon en een correct oog voor de realiteit! Men moet ook eens een wat tegenvallend jaar kunnen accepteren….

Ik ga mijn blog sluiten en werken aan een begroting voor de uitbreiding van een cleanroom in een pand van de Neways groep te Echt in Limburg. In 2014 daar al 1150 m² cleanroom gebouwd en nu samen met de PP4C partners mogelijk zo’n 225 m² uitbreiding realiseren. Mooi om weer voor zo’n positieve en realistische CEO te mogen werken. Mijn goede humeur is weer helemaal terug en ik heb er “zin an”!